Συμβουλευτική & Ψυχολογική Στήριξη παιδιών & ενηλίκων
Με ιδιαίτερη χαρά σας ανακοινώνουμε τη συνεργασία του Πανελλήνιου Συλλόγου με τον ψυχολόγο, κ. Φώτη Τσιχλα. Ο Φώτης Τσίχλας, ψυχολόγος MSc Health Psychology με ειδίκευση στη Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Θεραπεία, συνεργάζεται με τον Σύλλογο Προστασίας, Ενημέρωσης και Βοήθειας Καρδιοπαθών Παιδιών “Η Καρδιά του Παιδιού”, προσφέροντας εθελοντικά ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες για τη στήριξη των ωφελούμενων του Συλλόγου. Οι συνεδρίες πραγματοποιούνται διαδικτυακά
Όσοι επιθυμούν συνάντηση με τον κ. Τσίχλα, παρακαλούμε να επικοινωνήσουν με την “Καρδιά του Παιδιού” στα 210 3218488 & 210 3253876.
Προετοιμάζοντας τα παιδιά & τους γονείς για μία εγχείρηση καρδιάς…
από τον Ψυχολόγο Φώτη Βαρελά, MSc
Αθήνα, 18-6-2012
Η πορεία ενός παιδιού και της οικογένειάς του προς ένα χειρουργείο καρδιάς είναι μια δύσκολη και ανηφορική πορεία σε δρόμους στρωμένους με πόνο και αγωνίες, με φόβους και ανασφάλειες, με δάκρυα και απογοητεύσεις αλλά και με ΕΛΠΙΔΑ για ένα καλύτερο αύριο…. Γνωρίζουμε πώς κάθε χειρουργική πράξη, κάθε ιατρική παρέμβαση στο νοσούν σώμα μας είναι μια αλλαγή, μια μεταβολή σε κάτι καινούριο και ως τέτοιο επηρεάζει ανάλογα- και κάποιες φορές δυσανάλογα- και την ψυχή μας. Γνωρίζουμε επίσης πως ένα χειρουργείο αφήνει σημάδια στο σώμα μας, ορατά πολλές φορές, αλλά τί γίνεται με τα «αόρατα» σημάδια, μ’αυτά που δε φαίνονται και που είναι καλά κρυμμένα πίσω από φόβους και ανασφάλειες; Τί γίνεται λοιπόν όταν μια παιδική καρδούλα νοσεί και χρειάζεται να χειρουργηθεί για να «χτυπήσει» ξανά στους κανονικούς ρυθμούς της; Αυτό που συμβαίνει μετά από την αρχική διάγνωση του γιατρού για ύπαρξη συγγενούς καρδιοπάθειας είναι κάτι πολυεπίπεδο και πολυπαραγοντικό, κάτι που ταράζει τον οικογενειακό ιστό και απειλεί τη συνοχή του. Γι΄αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς ενός καρδιοπαθούς παιδιού, εκτός από τις ιατρικές πληροφορίες και λεπτομέρειες της εγχειρητικής και μετα-εγχειρητικής πορείας του παιδιού, πως δε χρειάζεται να σηκώσουν μόνοι τους όλο αυτό το βάρος μιας τέτοιας δοκιμασίας. Σε συνέδριο του διεθνούς οργανισμού παιδικής καρδιολογίας (AEPC) τo 2002, παρήχθησαν χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την ψυχολογική στήριξη των καρδιοπαθών παιδιών και των οικογενειών τους πριν και μετά τη χειρουργική πράξη, μερικά από τα οποία παραθέτουμε παρακάτω:
1) Η ψυχολογική βοήθεια για το παιδί αλλά και για την οικογένειά του πρέπει να ξεκινήσει από την παιδαιτρική κλινική όπου θα πραγματοποιηθεί το χειρουργείο
2) Είναι απαραίτητο τα παιδιά να ασκηθούν σε τεχνικές ψυχολογικής αποφόρτισης του άγχους πριν από το χειρουργείο
3) Υπάρχουν διαφορετικές τεχνικές ψυχολογικής στήριξης ανάλογα με τη μοναδικότητα της προσωπικότητας του παιδιού, την ηλικία του παιδιού, το αναπτυξιακό του επίπεδο, τα επίπεδα άγχους της οικογένειας και τον τύπο της επεμβατικής μεθόδου που απαιτείται
4) Τα παιδιά μετά την ψυχολογική βοήθεια είναι πιο συνεργάσιμα με το ιατρικό επιτελείο
Τελειώνοντας, επισημαίνουμε πως η διεθνής εμπειρία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, δείχνει πως όταν τα παιδιά έχουν χαμηλά επίπεδα άγχους πριν από την εγχείριση η μετα-εγχειριτική τους πορεία εξελίσσεται ομαλότερα, ενώ και οι γονείς οι οποίοι έχουν δεχθεί οι ίδιοι ψυχολογική στήριξη συμμετέχουν με περισσότερα ψυχικά εφόδια στη διαδικασία ανακάμψης του παιδιού τους, σε σχέση με άλλους γονείς που σηκώνουν μόνοι τους το ψυχολογικό φορτίο της προετοιμασίας του παιδιού τους για μια τόσο λεπτή και απαιτητική χειρουργική πράξη.
Η ψυχολογική υποστήριξη σώζει χιλιάδες ζωές καρδιοπαθών Οι συστηματικές ψυχολογικές παρεμβάσεις, παράλληλα με την κανονική θεραπεία, θα μπορούσαν να περιορίσουν σημαντικά τα νέα καρδιαγγειακά επεισόδια και τους πρόωρους θανάτους καρδιοπαθών, σύμφωνα με μια νέα ελληνική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη, με επικεφαλής τη νοσηλεύτρια δρα Ζωή Αγγελοπούλου, που παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Καρδιολογίας (Acute Cardiac Care Congress 2013) στη Μαδρίτη, διαπίστωσε ότι η προσθήκη της ψυχολογικής υποστήριξης στο σύνηθες θεραπευτικό σχήμα μειώνει, μετά από μια διετία, τα καρδιαγγειακά περιστατικά και τους σχετικούς θανάτους σε ποσοστό έως 55%. Η ωφέλεια των ψυχολογικών παρεμβάσεων δεν γίνεται άμεσα ορατή κατά τα πρώτα δύο χρόνια, αλλά μετά είναι αισθητή. «Οι παρατηρήσεις μας στο νοσοκομείο δείχνουν ότι οι ασθενείς είναι λιγότερο πιθανό να πάθουν άλλο έμφραγμα, να πεθάνουν ή να κάνουν νέα εισαγωγή στο νοσοκομείο, όταν τους μιλάμε για την θεραπεία τους, τους παίζουμε μουσική ή τους βοηθάμε να κάνουν την προσευχή τους», ανέφερε η Αγγελοπούλου και επεσήμανε πως «η σταφανιαία νόσος, εκτός από τη σωματική, έχει και μια ψυχολογική διάσταση». Οι ερευνητές έκαναν μια συγκριτική αξιολόγηση (μετα-ανάλυση) εννέα δημοσιευμένων κλινικών μελετών πάνω στο θέμα και επιβεβαίωσαν τις δικές τους παρατηρήσεις για τη σημασία που μπορεί να έχει η ψυχολογική υποστήριξη ενός καρδιοπαθούς στην πορεία της ασθένειάς του. Οι παρεμβάσεις αυτές μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν καθοδήγηση του ασθενούς να κάνει ασκήσεις χαλάρωσης, συζήτηση με τις οικογένειές τους για τα θέματα που τον απασχολούν κ.α.
Εξ’άλλου, σύμφωνα με την Ελληνίδα ερευνήτρια, οι καρδιοπαθείς μπορούν να βοηθηθούν από μια γενικότερη «νέα κουλτούρα ενημέρωσής τους, η οποία τους ενθαρρύνει να κάνουν περισσότερες ερωτήσεις και να εμπλέκονται πιο πολύ στις αποφάσεις που αφορούν τη θεραπεία τους». Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι ψυχολογικοί παράγοντες, όπως η κατάθλιψη, η κοινωνική απομόνωση, το χρόνιο στρες, αλλά και τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης του πρώτου εμφράγματος. Η νέα μελέτη δείχνει ότι οι ψυχολογικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο και στην πορεία εξέλιξης ενός καρδιοπαθούς, ο οποίος ήδη έχει υποστεί ένα καρδιαγγειακό επεισόδιο. Γι’ αυτό, κατά τους ερευνητές, οι ψυχολογικές παρεμβάσεις θα πρέπει να ενσωματωθούν οργανικά στην αποκατάσταση των καρδιοπαθών με στεφανιαία νόσο. Νέες μελέτες θα μπορούσαν να διερευνήσουν ποιες από αυτές τις παρεμβάσεις είναι οι πιο αποτελεσματικές (για παράδειγμα η εισαγωγή της μουσικοθεραπείας στην κλινική πρακτική). «Οι καρδιολογικές μονάδες είναι πολυάσχολα μέρη – στην Ελλάδα μερικές φορές αντιστοιχούν ένας έως δύο νοσηλευτές για δέκα έως 20 ασθενείς- γι’ αυτό βρισκόμαστε υπό συνεχή πίεση χρόνου. Όμως το εύρημά μας πως η προσθήκη της ψυχολογικής υποστήριξης στις σωματικές θεραπείες μειώνει τους θανάτους και τα καρδιαγγειακά περιστατικά έως 55%, θα έπρεπε να λειτουργήσει ως “καμπανάκι” πως αυτές οι παρεμβάσεις πράγματι έχουν αποτέλεσμα» δήλωσε η κ. Αγγελοπούλου. http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/79254